Inwoners van de gemeente Hoogeveen geven een inkijkje in hun dagelijks leven in de vorm van een dagboek. Deze week Steven Berends, Ina Bennink en Suzan Kleine uit Hoogeveen. Zij vertellen over hoe zij hun beklimming van de Mont Ventoux beleefden.
Steven Berends,
44 jaar was Bethesda mijn werkgever en ik geniet nu van mijn pensioen en kleinkinderen. Ik vermaak me met allerlei vormen van vrijwilligerswerk en ook met fietsen. Ik heb dit jaar voor de tweede keer deelgenomen aan het indrukwekkende evenement op de Mont Ventoux in het kader van Groot Verzet Tegen Kanker en ook ten bate van het Toon Hermans Huis Drenthe (THHD). Beklimmen van deze berg of de Alp d’Huez stond al jaren op mijn verlanglijstje maar ik gaf steeds aan dat dit voor mij te zwaar was. De overtuiging dat de klim ook voor mij mogelijk was werd door een ervaren wielertrainer geduid als ‘Als je drie uur kunt peddelen, kom je boven’. De doelen en de beleving maakte dat ik dit jaar weer heb willen deelnemen.
Dit jaar ook eerst in eigen omgeving een paar duizend kilometer gefietst. Voeg daarbij dat ieder in zijn/haar eigen kring dierbaren heeft met kanker en de motivatie is aanwezig.
Op de woensdag was door THHD een bijeenkomst georganiseerd voor allen die namens THHD deelnemen om kennis te maken met elkaar. Wat hier ook heel nadrukkelijk merkbaar is, is de lotsverbondenheid: je kent elkaar amper maar het oogt direct een grote familie. Ieder deelt zijn of haar verhaal. Ik voelde mij vooraf heel goed maar toch weet deze kolos de energie weg te zuigen. Op een van de zwaarste momenten flitste door mijn hoofd: ‘Iemand die de zoveelste chemotherapie krijgt, heeft het zwaarder’. Met die gedachte, de vele lieve mensen in mijn omgeving die mij gesponsord hebben en de vele aanmoedigingen onderweg van onbekenden uit het hele land, maakt dat je doorgaat. En het ging goed ! Moe maar zeer voldaan de top bereikt.
Ik kijk wederom terug op een enorm warm en prachtige georganiseerd evenement met uiteindelijk het doel om KWF en THHD te steunen.”
Ina Bennink
„Ik ben getrouwd met William en woon in Hoogeveen. Ik werk met ouderen en doe vrijwilligerswerk.
Ik ben er toe gekomen omdat mijn buurman Steven in 2022 deelnam aan de actie van Groot Verzet tegen kanker en THHD. We zijn daarom naar Zuid- Frankrijk afgereisd. Ik heb hem toen aangemoedigd en de geweldige sfeer geproefd. Dat heeft mij bijzonder geraakt en voor mij was toen al duidelijk, dat ik daaraan ook mijn bijdrage wilde leveren. Ook ik heb in mijn omgeving en mijn familie zeer dierbaren verloren aan deze ziekte. In de afgelopen maanden heb ik vele trainingskilometers gelopen in de omgeving van Hoogeveen. De spanning nam toe, toen ik vanaf onze camping naar Sault reed. Bij de samenkomst op het plein voelde ik een enorme warmte en saamhorigheid. Ondanks dat je slechts weinig mensen kent, ben je allemaal met hetzelfde bezig: een grote familie tijdens de minuut stilte ….. Bij de start dacht ik: ‘ En nu begint het en ga ik lopen’. De aanmoedigingen van onbekenden aan de weg naar de top: geweldig. Ik heb het de laatste 6 kilometers best moeilijk gehad. Maar met de steun van mijn buurvrouw Suzan, en mijn man William, die de laatste kilometers meegelopen hebben, heb ik het gehaald. In een woord geweldig. Het moment dat ik over de streep kwam was erg emotioneel voor mij.
Het is een beleving om nooit te vergeten. Een heel groot compliment verdient de organisatie voor alle inspanningen vooraf, tijdens en zeker ook na de tocht.”
Suzan Kleine
„Ik ben moeder van een puberzoon en bijna 25 jaar werkzaam bij TVM verzekeringen. Voetbal was mijn grote hobby. Eerst bij vv Hoogeveen en later bij HZVV. Vanwege 2 maal een knieblessure moest ik daarmee stoppen. Ik wilde wel blijven sporten. Dat deed ik in de vorm van live spinninglessen en hardlopen.
Vorig jaar heb ik van Steven en zijn vrouw Ria mooie roerende verhalen over dit evenement gehoord. In dat jaar ben ik begonnen met wielrennen. In mijn familie is kanker helaas een veel voorkomende ziekte. Ook ik heb daar dierbaren aan verloren. En heb dierbaren die nog midden in de strijd zitten. Al deze factoren hebben mij doen besluiten mee te doen aan dit evenement. Ik wil hen eren door ook een strijd aan te gaan. Een berg te beklimmen zonder ook maar enige klimervaring. Mijn voorbereidingen bestonden uit fietstochten met de Max 30 en de damesgroep van de Peddelaars. Daarnaast heb ik getraind op de VAM-berg, de Holterberg, in Tecklenburg en in Zuid-Limburg.
De ceremonie op het plein in Sault was indrukwekkend en emotioneel. Je staat daar met je team en verder alleen maar met onbekenden. Toch gaf het een saamhorigheidsgevoel. Je staat daar immers met hetzelfde doel, gedachten en herinneringen. Daar komt de ontlading en de tranen. Dat geeft nog meer stimulans om boven te komen. Langs de kant staan veel toeschouwers je aan te moedigen. De laatste 6 kilometers zijn steil en daardoor zwaar. Een nog grotere ontlading als je de top hebt bereikt. Zo’n immens gevoel. Het is voor mij een evenement geweest om nooit meer te vergeten. Met veel lieve mensen om mij heen.”
Note: dit artikel is met toestemming overgenomen uit de Hoogeveensche Courant vrijdag 15 september 2023.
